Eg fekk motivert SunnmørsMarit som bur i Jostedalen til å vere med, og saman tok vi rett og slett beina fatt og gjekk til seters. Ikkje for å gjere oss feite primært, men det vart servert mykje og god mat (og drikke), så då fekk vi vel att for at vi gjekk. Altså, dette høyrest kanskje verre ut enn det er. Vegen over Handspiki, frå inst i Jostedalen til inst i dalen der Sota Sæter ligg, er ikkje så lang. Vi gjekk etter jobb onsdag og var framme til sein middag kl 19. På tilbakevegen var tidsramma endå litt strammare, fordi Marit måtte rekke barnehagen og SFO. Vi starta ved lunsjtider, og rakk det med god margin. Dei vi møtte som hadde køyrt frå Sogn til Sota hadde brukt 3-3,5 timar på det, så då var det vel ikkje noko dårleg alternativ å gå i 3,5 timar? Biletet under er tatt på heimvegen, frå vasskiljet, Handspiki, og vestover mot Styggevatnet og Jostedalsbreen. Vi ser kanskje ikkje kjempelukkelege ut på biletet, men det får gå på kvota for ikkje-heilt-vellukka sjølvportrett, heller enn å bli forklart med at vi ikkje var nøgde med situasjonen og valet.
Seminaret kan eg også skrive mykje godt om. Kombinasjonen av innleiarar var brei og inspirerande, frå filosofi, via kunsthistorie til politikk. Alle med landskap og tankar og oppfattingar av landskap som overordna tema. Lekfolk og akademikarar. Herleg! Masse inspirasjon for meg. Eg vil slå eit slag for tematiske seminar som inneheld innleiingar frå mange ulike vinklar på same tema, heller enn breie forskingsseminar, der den samlande faktoren er at alle driv forsking. Hurra for Skjåk kommune som har gode folk til å setje saman program!
